Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από το θανατηφόρο ατύχημα στα ΕΛΠΕ.
Η ημερομηνία 8-5-2015 έμεινε βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων των συναδέλφων του κλάδου –και όχι μόνο.
Έμεινε χαραγμένη ως ημέρα θρήνου για τον άδικο θάνατο τεσσάρων συναδέλφων μας.
Έμεινε όμως χαραγμένη και ως ημέρα ντροπής για όσους εκ των υπευθύνων έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια ,τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας ενώ είχαν προειδοποιηθεί .
- Ανεπαρκής επιτήρηση των εργασιών λόγο έλλειψης προσωπικού
- Τεράστιος αριθμός εργολάβων, το μεγαλύτερο ποσοστό εκ των οποίων χωρίς εμπειρία στον κλάδο αλλά και μηδενική εκπαίδευση πάνω στη φύση της εργασίας και στους κανόνες Υ.Α.
- Συνεχής πίεση για μείωση χρόνου εργασιών.
Λάθη που άγγιζαν όχι τα όρια του ερασιτεχνισμού και της αδιαφορίας ,αλλά τα όρια της εγκληματικής πράξης.
Λάθη που μόνο αν αγωνιζόμαστε να τα αποφύγουμε σε καθημερινή βάση, δίνουμε πραγματικό νόημα στις όποιες εκδηλώσεις κάνουμε εις μνήμη των αδικοχαμένων συναδέλφων μας.
Συνηθίζουμε να λέμε πως η δουλειά είναι το δεύτερο σπίτι μας ,σκοπός όμως όλων μας πρέπει να είναι να γυρίζουμε πάντα πίσω στο πρώτο.
